พี่-น้องครับ เรามาช่วยกันนับถอยหลัง ส่งตัวเจ้าบ่าว-เจ้าสาว เข้าสู่วันวิวาห์กัน

ช. ใกล้ถึงวันวิวาห์แล้วหนา ยอดดวงใจ
ญ. หวั่นไม่หาย น้องหวั่นไม่หายพี่เอย
ช. เจ้าจะหวั่นอะไร ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย
ญ. โธ่ พี่เอ๋ยก็ไม่เคยยังกลัวใจ
ช. วิวาห์พาชื่นกมลอย่ากังวลเลยน้องเอย แม้เจ้าไม่เคยจะเฉลยไม้รู้นัย
ญ. ไหนลองบอกหน่อยเป็นไร
ช. หันมาใกล้ ๆ หน่อยซิแล้วใยน้องพี่เมินเฉย
ญ. น้องกลัวจะมาเกินเลย
ช. แม้ฟังเพียงเอ่ยไฉนจะรู้ ญ. งั้นทำไงเล่าพ่อคนเจ้าชู้
ช. ตามใจครูเป็นไร ญ. ก็ครูคอยคิดไม่ซื่อ
ช. พุทโธ่ จะถือทำไม ญ. จมูกอย่าหันมาใกล้
ช. เอ็ดไปเฉยไว้คนดี ญ.อุ๊ย เบื่อเหลือใจ ขาดทุนร่ำไปทุกที
ช. แม้นอยากรู้ดีก็ควรต้องมียกครู ญ.เอากำไรเรื่อยไป ฮึ ว่าอย่างไรก็ไม่ฟัง
ช. โธ่ อย่าทำตึงตัง หอมแก้มอีกข้างเถอะโฉมตรู ญ. ไม่เอานะ
ช. นิดเดียวน่า ญ. ไม่เอาน่า
ช. นิดเดียวน่า ญ. ก็จะบอกเรื่องวิวาห์
ช. เดี๋ยวเถิดหนาจงเชื่อครู ญ. อุ๊ย พอนะ
ช. ประเดี๋ยวซี่ ญ. ฮึ พอน่า
ช. ประเดี๋ยวซี่ ญ. อีกเมื่อไหร่จะรู้ดี
ช. หอมอีกทีเถิดแก้วตา ญ. โธ่ จะช้ำ
ช. ช่างประไร พี่สอนให้ต้องตามตำรา ญ. ก็เร็วซิ
ช. ประเดี๋ยวซี่ ญ. เร็ว ๆ ซี่
ช. ประเดี๋ยวซี่ ญ. กว่าจะบอกสักทีน้องเหลือที่จะระอา
ช. จะฟังรึ ญ. ก็ฟังน่ะซี่ ช. ฟังนะ ญ. ก็ฟังน่ะซี่
ช. พี่จะบอกวิธี อย่างนี้แหละเริ่มวิวาห์ ญ. อ๋อ กอดกันนิด
ช. จ๊ะ จูบอีกหน่อย จูบฝังรอยรักเป็นพิมพ์ใจ ญ. ไหนบอกอีกนิด
ช. โอ๊ะ บอกไม่ได้ อดหัวใจไว้รอวันวิวาห์